Parochiekerk van St Blasius

De parochiekerk St. Blasius is een statige en indrukwekkende Romaanse hallenkerk uit de 13e eeuw met fresco's (rond 1250). Uitbreiding in neoromaanse stijl aan het begin van de 20e eeuw.

De parochie werd voor het eerst vermeld in de 12e eeuw. De romaanse hallenkerk met drie traveeën heeft een dwarsschip dat samen met het koor uit de 12e eeuw dateert. Het schip en de westelijke toren dateren uit de 13e eeuw. In 1910/11 werden de plannen voor de uitbreiding van de parochiekerk St. Blaise met zijn enorme ovale achthoekige koepel opgesteld door de Akense professor Dr. Joseph Buchkremer. In 1914 werden belangrijke muurschilderingen ontdekt onder drie lagen verf in de apsis. De oudste schilderingen dateren vermoedelijk uit het midden van de 13e eeuw. In de apsis zien we Christus als rechter over de wereld met heiligen en apostelen, in de zij-apsis een fries met scènes uit de legende van Sinterklaas. Een bijzonder kenmerk van het exterieur zijn de dwarse zadeldaken boven de zijbeuken. Een portaal van de zijbeuken toont het typische Westfaalse drie-velden motief in het timpaan (Geboorte, Kruisiging en Vrouwen bij het Graf). Het timpaan van het torenportaal toont het motief van de Hemelvaart van Christus.